Istnieje wiele rodzajów i odmian torfu wysokiego. Jego charakterystyka zależy między innymi od głębokości, z jakiej jest wydobywany, sposobu wydobycia oraz od warunków klimatycznych w rejonie wydobycia. Przesuwając się od góry ku dołowi możemy spotkać następujące rodzaje torfu:
„Warstwa powierzchniowa” torfu
„Warstwa powierzchniowa” to kilkanaście centymetrów profilu torfowiska. Zgodnie z normą niemiecką regulującą wydobycie torfu ta warstwa powinna zostać położona z powrotem na piaszczystym podłożu po zakończeniu wydobycia białego i czarnego torfu, który znajduje się pod nią. Podczas przekształcenia miejsca wydobycia w ziemię uprawną ten pozostały torf jest dokładnie mieszany z piaszczystym podłożem. Obecnie można uzyskać zgodę na wykorzystanie „wierzchniej warstwy” torfu do produkcji podłoża ogrodniczego. Wadą „wierzchniej warstwy” jest to, że nie zawsze ma ona jednorodny skład.
Torf z mchu torfowca
Torf z mchu torfowca to młody, częściowo zbutwiały torfowiec, który może zatrzymać od 10 do 12 razy więcej wody niż jego masa. Ma jasny kolor i składa się niemal wyłącznie z różnych rodzajów torfowca. Warstwa tworzona przez torfowiec to stosunkowo młody materiał organiczny, który rozkłada się dużo szybciej niż starsze rodzaje torfu. Pochodzi z Europy Północnej i jest wykorzystywany przede wszystkim do produkcji droższych gatunków podłoża ogrodniczego.
Miał torfowy
Miał, inaczej pył torfowy, pozyskuje się z wierzchniej warstwy profilu torfowiska. Produkt jest jasnobrązowy i tylko lekko zbutwiały. Miał torfowy może zatrzymać nawet 8 razy więcej wody niż wynosi jego masa. Absorpcja i uwalnianie wody trwają dłużej niż w warstwie torfowca. Są dostępne trzy rodzaje miału torfowego: bardzo dobry, normalny i zwyczajny — w zależności od sposobu wydobycia.
Torf „bardzo dobry” jest wydobywany horyzontalnie, warstwa po warstwie, a następnie suszony i zbierany. Jest to najtańszy sposób wydobycia. Aby uzyskać torf o większej ziarnistości jest stosowana droższa, wertykalna metoda wydobycia.
Czarny torf (nie przemrożony)
Czarny torf nie przemrożony nazywany jest również starym torfem, gorącym torfem lub glebą torfową, nie jest odpowiedni na podłoża ogrodnicze, ponieważ kurczy się po wysuszeniu i absorbuje niewiele wody. Po wysuszeniu staje się bardzo twardy (sprasowany) i może być używany jako opał.
Torf ogrodniczy
Torf ogrodniczy jest ważnym surowcem w branży podłoży ogrodniczych. Jest wytwarzany przez zamrożenie wilgotnego czarnego torfu. Jakość torfu ogrodowego zależy od tego, jak mocno został zamrożony. Zamrożenie czarnego torfu poprawia jego zdolność do zatrzymywania wody i zmniejsza kurczliwość. Po wysuszeniu torf ogrodniczy może zatrzymać 4 razy więcej wody niż jego masa. Torf ogrodniczy jest ciemnobrązowy, co oznacza, że jest w bardziej zaawansowanym stadium rozkładu. Składa się z bardzo drobnych cząstek, dlatego może zatrzymywać niewielką ilość powietrza.
Torf „kolorowy”
Torf „kolorowy” znajduje się między warstwami białą i czarną. Ta warstwa jest bardziej zbutwiała niż torf biały, a jej kolor leży pomiędzy torfem białym i czarnym. Torf „kolorowy” zatrzymuje mniej wody niż muł torfowy i warstwa tworzona przez torfowiec.
